Τα άθλια πεζοδρόμια της Πετρούπολης: Να τη χαιρόμαστε την άσφαλτο, να τη φάμε κιόλας…

Τον τελευταίο καιρό, πολύς λόγος γίνεται για τα έργα ασφαλτοστρώσεων στην Πετρούπολη. Η παλιά και η νέα δημοτική Αρχή μάχονται για την «πατρότητα» των έργων και για τις καθυστερήσεις, τα συνεργεία βρίσκονται ήδη στους δρόμους και υλοποιούν το αρχικό σχέδιο και όλα μοιάζουν να βαίνουν καλώς για την μετακίνηση των αυτοκινήτων. Με την μετακίνηση των ανθρώπων όμως τι γίνεται;

Η Πετρούπολη είναι ένας μικρός δήμος και όχι τόσο πυκνοκατοικημένος δήμος που θα μπορούσε και θα έπρεπε να έχει αντιμετωπίσει το ζήτημα των πεζοδρομίων. Και όμως, αρκεί μια βόλτα στις γειτονιές της πόλης για να διαπιστώσει κανείς πως πεζοδρόμια δεν υπάρχουν, ή όταν υπάρχουν καταπατώνται από τους δημότες που θεωρούν πως είναι ιδιωτικός τους χώρος και παρκάρουν αμάξια, χτίζουν περβάζια, φυτεύουν δέντρα σαν να ήταν η δική τους αυλή. Όλοι συνεπικουρούν σε ένα τριτοκοσμικό αστικό τοπίο που δε σέβεται τον άνθρωπο.

Η πρόσφατα ασφαλτοστρωμένη οδός Κολοκοτρώνη, που τόσο διαφημίστηκε στις διαδικτυακές σελίδες πολλών φορέων και παραγόντων είναι ένα τρανό παράδειγμα.

Φυσικά, η μέριμνα για ΑΜΕΑ δεν υπάρχει: κανείς δε νοιάζεται αν μπορεί να περπατήσει ο συνάνθρωπός του με ασφάλεια. Ούτε καν ο Δήμος που σχεδιάζει τα πεζοδρόμια για άτομα με προβλήματα όρασης τόσο πρόχειρα και με τόση αδιαφορία, ώστε να κινδυνεύουν να πέσουν πάνω σε κάποια κολώνα, σε κάποια μάντρα ή σε φυλλωσιές.

Υποδομές που γίνονται για το θεαθήναι και έχουν αξία έως την ημερομηνία της διεξαγωγής της δημοπράτησης. Να τη χαιρόμαστε την άσφαλτο, να τη φάμε κιόλας…